Oto historia pewnego chłopca...

o imieniu Michał. Był to chłopiec o delikatnej duszy, lecz silnie uzależniony od atencji kobiet. Od najmłodszych lat Michał pragnął być kochany i zauważany przez dziewczyny w swoim otoczeniu.

Już jako mały chłopiec, Michał zwracał uwagę na każdą uśmiechniętą twarz i ciepłe spojrzenie, które skierowano w jego stronę. Widząc nawet najdrobniejszy przejaw życzliwości, w swojej naiwności uważał to za wyraz miłości. Planował w myślach wspólny dom, ogródek pełen kwiatów, a nawet własne potomstwo z tą jedną wyjątkową dziewczyną, która podarowała mu swoją uwagę. Był głodny miłości, a każde ciepłe słowo było dla niego jak promień słońca w mroku jego serca.

Gdy dorastał, ta potrzeba uwagi i miłości tylko się nasilała. Michał zaczął stawać się coraz bardziej desperacki w swoich próbach zwrócenia na siebie uwagi płci pięknej. Często stawał na czele różnych inicjatyw społecznych, pomagał starszym sąsiadkom, a nawet angażował się w wolontariat, licząc na to, że ktoś dostrzeże jego dobroć i oddanie.

Jednak każda kolejna dziewczyna, która wydawała się być zainteresowana, szybko znikała z jego życia, pozostawiając go z sercem pełnym smutku i rozczarowania. Michał nie rozumiał, dlaczego prawdziwa miłość ciągle mu umykała, a on sam pozostawał samotny wśród tłumu innych ludzi.

Jego życie było pełne złudzeń i nieporozumień, a on sam coraz bardziej tonął w oceanie swoich własnych oczekiwań. Ale mimo to, Michał wciąż wierzył, że gdzieś tam, wśród gwiazd na niebie, czeka na niego ktoś, kto zrozumie i pokocha go bezwarunkowo. Był głodny miłości, ale nie wiedział jeszcze, że prawdziwa miłość zaczyna się od akceptacji samego siebie i szukania jej w miejscach, gdzie nie trzeba się starać być kimś innym, po prostu trzeba być sobą.